زیست فناوری مواد غذایی
سهیل ریحانی پول؛ سکینه یگانه؛ رضا صفری
چکیده
هدف تحقیق حاضر امکانسنجی جایگزینی نیتریت سدیم در فرمولاسیون سوسیس معمولی با استفاده از نانوکپسولهای حامل آستاگزانتین بود تا از این طریق از مضرات سوسیس کاسته و به ارزش غذایی آن افزوده شود. به همین منظور پس از استخراج رنگدانه آستاگزانتین از میکروجلبک هماتوکوکوس پلوویالیس با استفاده از تکنیک اسید-استون و نانو ریزپوشانی آن با پوشش ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر امکانسنجی جایگزینی نیتریت سدیم در فرمولاسیون سوسیس معمولی با استفاده از نانوکپسولهای حامل آستاگزانتین بود تا از این طریق از مضرات سوسیس کاسته و به ارزش غذایی آن افزوده شود. به همین منظور پس از استخراج رنگدانه آستاگزانتین از میکروجلبک هماتوکوکوس پلوویالیس با استفاده از تکنیک اسید-استون و نانو ریزپوشانی آن با پوشش ترکیبی مالتودکسترین-کازئینات سدیم، نانوکپسولهای حامل با نسبتهای مختلف، جایگزین نیتریت سدیم در فرمولاسیون سوسیس معمولی شدند و تیمارهای حاصل از نظر اکسیداسیون، فساد میکروبی، شاخصهای رنگی و خواص حسی طی 28 روز نگهداری در دمای یخچال مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد اثرگذاری نانوکپسولهای حامل آستاگزانتین در زمینه کنترل دو شاخص فساد اکسیداسیونی یعنی تیوباربیتوریکاسید و عدد پراکسید به صورت معنیداری بیشتر از نیتریت سدیم است (05/0>p) و کمترین حد این دو شاخص در تیمارهای دارای بیشترین میزان نانوکپسولهای حامل ثبت شد. عکس این نتیجه در مورد بازهای ازته فرار و pH مشاهده شد؛ به این صورت که قدرت نیتریت سدیم در کنترل این دو شاخص به صورت قابل ملاحظهای بیشتر از نانوکپسولهای حامل آستاگزانتین بود (05/0>p). مطابق یافتهها، وقتی 30 تا mg/kg60 از mg/kg120 حد مجاز نیتریت سدیم در فرمولاسیون سوسیس با نانوکپسولهای حامل آستاگزانتین جایگزین شد، تیمارهای حاصل از نظر میزان و روند بازهای ازته فرار و pH طی دوره نگهداری با تیماری که صرفا حاوی mg/kg120 نیتریت سدیم است، فاقد اختلاف معنیدار بودند (05/0<p). در ادامه مشخص شد همین تیمارها از نظر شاخصهای رنگی و ارزیابی حسی (رنگ، بو، طعم و بافت) تفاوت قابل ملاحظهای با تیمار حاوی mg/kg120 نیتریت سدیم ندارند (05/0<p) و بیشترین پذیرش کلی هم مربوط به همین تیمارها میباشد (05/0>p). بنابر یافتههای تحقیق حاضر، نانوکپسولهای حامل آستاگزانتین پتانسیل مطلوبی جهت جایگزینی نیتریت سدیم در فرمولاسیون سوسیس دارند.
فناوری مواد غذایی
رضا صفری؛ سهیل ریحانی پول
چکیده
جهت استخراج رنگدانهها از جلبکهای دریایی از تکنیکهای مختلفی استفاده میشود که هر تکنیک علاوه بر داشتن معایب و مزایایی، راندمان متفاوتی دارد. یکی از این رنگدانهها، فیکوسیانین است که از روشهای مختلفی جهت استخراج آن استفاده میگردد. هدف پژوهش حاضر کشت میکروجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس و استخراج فیکوسیانین از آن با استفاده ...
بیشتر
جهت استخراج رنگدانهها از جلبکهای دریایی از تکنیکهای مختلفی استفاده میشود که هر تکنیک علاوه بر داشتن معایب و مزایایی، راندمان متفاوتی دارد. یکی از این رنگدانهها، فیکوسیانین است که از روشهای مختلفی جهت استخراج آن استفاده میگردد. هدف پژوهش حاضر کشت میکروجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس و استخراج فیکوسیانین از آن با استفاده از چهار روش اولتراسوند، انجماد-انجمادزدایی، آنزیمی و حلال معدنی بود. در مراحل بعد، میزان راندمان هر روش از طریق اندازهگیری غلظت و خلوص فیکوسیانین ارزیابی شد. ضمن اینکه اثر اعمال فرایند خالصسازی با سولفات آمونیوم نیز بر غلظت و خلوص رنگدانه مستخرج مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد رشد میکروجلبک از زمان صفر تا 14 روز، دارای روند صعودی و تغییرات حاصله نیز در تمامی زمانها، بجز روزهای 14 و 16، معنیدار بوده است (05/0>p). همچنین جلبک بعد از سپریکردن فاز سکون کوتاه (2 روز)، وارد مرحله رشد لگاریتمی شد و تا روز 14 به رشد خود ادامه داد اما بین روزهای 14 و 16، رشد تقریبا روند ثابتی بخود گرفت. در ادامه مشخص شد که میزان توده تولیدشده پس از 16 روز، 1120 میلیگرم بر لیتر میباشد. غلظت فیکوسیانین استخراجشده در روشهای آنزیمی و اولتراسوند (به ترتیب 815/1 و 786/1 میلیگرم در میلیلیتر) فاقد اختلاف معنیدار (05/0<p) و در سطح بالاتری از دو روش دیگر قرار داشت (05/0>p)؛ ضمن اینکه غلظت رنگدانه در تکنیک انجماد-انجمادزدایی (535/1 میلیگرم در میلیلیتر) بیشتر از روش حلال معدنی (121/1 میلیگرم در میلیلیتر) بود (05/0>p). پس از خالصسازی رنگدانه با استفاده از سولفات آمونیوم، غلظت و خلوص رنگدانه به صورت معنیداری در هر روش افزایش یافت (05/0>p). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که با انتخاب روش بهینه و همچنین اعمال فرایند خالصسازی با سولفات آمونیوم، میتوان راندمان استخراج فیکوسیانین از میکروجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس را افزایش داد.
شیمی مواد غذایی
رضا صفری؛ سید ولی حسینی؛ شراره فیروزکندیان؛ سهیل ریحانی پول؛ مونا زمانی
چکیده
یکی از راههای تبدیل ضایعات مرغ به محصولی با ارزش افزاوده بالا، تولید سیلاژ بر پایه تخمیر است (بیوسیلاژ). این محصول به دلیل دارابودن ویژگیهایی مانند میزان پروتئین بالا و با کیفیت، باکتریهای پروبیوتیک و قیمت پائین نسبت به پودر ماهی ارحجیت دارد و میتواند بهعنوان جایگزین مناسبی برای آن مطرح باشد. هدف از مطالعه حاضر در مرحله اول ...
بیشتر
یکی از راههای تبدیل ضایعات مرغ به محصولی با ارزش افزاوده بالا، تولید سیلاژ بر پایه تخمیر است (بیوسیلاژ). این محصول به دلیل دارابودن ویژگیهایی مانند میزان پروتئین بالا و با کیفیت، باکتریهای پروبیوتیک و قیمت پائین نسبت به پودر ماهی ارحجیت دارد و میتواند بهعنوان جایگزین مناسبی برای آن مطرح باشد. هدف از مطالعه حاضر در مرحله اول تولید بیوسیلاژ از ضایعات مرغ و در مرحله بعد بررسی پروفیل اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب محصول بود. مطابق یافتهها، در بیوسیلاژ تولیدشده، مجموع اسیدهای آمینه ضروری، 416/24، مجموع اسیدهای آمینه غیرضروری، 959/30 و مجموع اسیدهای آمینه ضروری و غیرضروری، 375/55 گرم در 100 گرم سوبسترا بوده است. همچنین مشخص شد که تمامی اسیدهای آمینه ضروری به غیر از تریپتوفان در بیوسیلاژ وجود دارند. بررسی پروفیل اسیدهای چرب بیوسیلاژ نشان داد که در این محصول مجموع اسیدهای چرب اشباع شده (SFA)، اسیدهای چرب تکزنجیره غیراشباع (MUFA) و اسیدهای چرب چندزنجیره غیراشباع (PUFA) بهترتیب 57/33، 17/41، 36/24 درصد میباشند. ضمن اینکه در محصول تولیدشده مجموع امگا3، 07/2 درصد، مجموع امگا6، 91/22 درصد و مجموع EPA وDHA ، 06/2 درصد است. از مقایسه پروفیل اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب بیوسیلاژ تولیدشده در تحقیق حاضر و سایر محصولات مشابه (مانند پودر ماهی، روغن ضایعات ماهی و مرغ، پروتئینهای آبکافتی حاصل از ضایعات) مشخص شد که بیوسیلاژ از ارزش غذایی کافی جهت استفاده در صنعت تغذیه آبزیان، دام و طیور برخوردار است.
سهیل ریحانی پول؛ سکینه یگانه؛ رضا صفری
چکیده
از آنجا که فعالیت ضدباکتریایی نایسین در واکنش با پروتئینها، قندها و لیپیدها کاهش مییابد، نانوریزپوشانی این نگهدارنده جهت حفاظت از خواص ذاتی آن راه حل مناسبی بهنظر میرسد. هدف تحقیق حاضر تولید نانولیپوزومهای حامل نایسین با (و بدون) پوشش کیتوزان و ارزیابی خواص فیزیکی و ضدباکتریایی محصول بود. به همین منظور چهار تیمار شامل NN (نانولیپوزومهای ...
بیشتر
از آنجا که فعالیت ضدباکتریایی نایسین در واکنش با پروتئینها، قندها و لیپیدها کاهش مییابد، نانوریزپوشانی این نگهدارنده جهت حفاظت از خواص ذاتی آن راه حل مناسبی بهنظر میرسد. هدف تحقیق حاضر تولید نانولیپوزومهای حامل نایسین با (و بدون) پوشش کیتوزان و ارزیابی خواص فیزیکی و ضدباکتریایی محصول بود. به همین منظور چهار تیمار شامل NN (نانولیپوزومهای حامل نایسین)، NN-CH (0.05)، NN-CH (0.1) و NN-CH (0.5) (نانولیپوزومهای حامل نایسین بهترتیب با پوششهای 05/0، 1/0 و 5/0 درصد کیتوزان) طراحی و مورد آزمونهای مختلف قرار گرفتند. نتایج نشان داد میانگین سایز ذرات در تیمارهای مختلف از حدود 110 تا 327 نانومتر متغیر است؛ ضمن اینکه با افزایش میزان کیتوزان در پوشش، ذرات بزرگتر شدند (05/0>P). شاخص توزیع اندازه ذرهای در تیمارها کمتر از 3/0 ثبت شد و ارتباطی با میزان کیتوزان در پوشش نداشت. با افزایش میزان کیتوزان اطراف نانولیپوزومها، پتانسیل زتا به صورت معنیداری افزایش (05/0>P) و از 34/55- در تیمار NN به 14/53 میلیولت در تیمار NN-CH (0.5) ارتقا یافت. همچنین راندمان ریزپوشانی نیز به صورت معنیداری بیشتر شد و از 19/32 در تیمار NN به 14/75 درصد در تیمار NN-CH (0.5) تغییر کرد (05/0>P). مطابق نتایج فعالیت ضدباکتریایی نایسین در دو روش انتشار در محیط کشت آگار و رقیقسازی در لوله، با نانوریزپوشانی نایسین با (و بدون) پوشش کیتوزان، فعالیت ضدباکتریایی آن بیشتر شد (05/0>P). همچنین با افزایش غلظت کیتوزان، فعالیت ضدباکتریایی نانولیپوزومهای حامل افزایش یافت و بیشترین حد آن در تیمار NN-CH (0.5) ثبت گردید (05/0>P). قطر هاله عدم رشد باسیلوس سرئوس در برابر تیمارهای تحقیق (با پنج غلظت 5/2 تا 25 میکروگرم بر میلیلیتر) از حدود 5/4 تا 5/17 میلیمتر متغیر بود. این میزان برای استافیلوکوکوس اورئوس حدود 1/2 تا 5/26 میلیمتر ثبت شد. حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) تیمارهای تحقیق برای باسیلوس سرئوس بهترتیب در بازه 100 تا 400 و 200 تا 500 میکروگرم بر میلیلیتر قرار داشت. این دو غلظت برای استافیلوکوکوس اورئوس بهترتیب 50 تا 200 و 100 تا 400 میکروگرم بر میلیلیتر ثبت گردید. مطابق یافتهها، نانوریزپوشانی نایسین در قالب نانولیپوزومهای حامل با پوشش کیتوزان موجب ارتقای خواص فیزیکی و ضدباکتریایی آن میشود.
رضا فرهمندفر؛ رضا صفری؛ فهیمه احمدی واوسری؛ تهمینه بخشنده
چکیده
در این تحقیق، تاثیر عصاره فراصوت آویشن بر خصوصیات ماهی کپور نقرهای مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور، برگهای آویشن خشک، آسیاب و در متانول (10:1 وزنی/ حجمی) به مدت 30 دقیقه در دمای °C45 خیسانده و در فرکانس kHz 30 به مدت 15 دقیقه در °C40 فراصوتدهی شد. عصاره در دیمتیل سولفوکسید حل و با سوریمی (4/0 و 8/0 درصد وزنی/ وزنی) مخلوط شد. سپس آنالیز ...
بیشتر
در این تحقیق، تاثیر عصاره فراصوت آویشن بر خصوصیات ماهی کپور نقرهای مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور، برگهای آویشن خشک، آسیاب و در متانول (10:1 وزنی/ حجمی) به مدت 30 دقیقه در دمای °C45 خیسانده و در فرکانس kHz 30 به مدت 15 دقیقه در °C40 فراصوتدهی شد. عصاره در دیمتیل سولفوکسید حل و با سوریمی (4/0 و 8/0 درصد وزنی/ وزنی) مخلوط شد. سپس آنالیز شیمیایی (اسید چرب آزاد، عدد پراکسید، اسید تیوباربیتوریک و ترکیبات فرار بر پایه نیتروژن) و میکروبی (میزان باکتریهای مزوفیل و سرمادوست) نمونهها در فاصلههای زمانی معین صفر، 4، 8، 12 و 16 روز در دمای °C 2 انجام شد. نتایج آنالیز شیمیایی و میکروبی نشان داد که غلظت 8/0% آویشن میتواند عمر ماندگاری سوریمی کپور نقرهای را افزایش دهد و تفاوت معنیداری بین نمونه شاهد و تیمارها وجود دارد. علاوه بر این، نتایج نشان دادند که به دلیل مقادیر زیاد ترکیبات آنتیاکسیدانی و ضد میکروبی همچون تیمول (17/52%)، p- سیمن (42/14%)، کارواکرول (11/9%) و γ-ترپینن (45/4%) تاثیر معنیداری بر جلوگیری از اکسیداسیون و رشد ضد میکروبی سوریمی دارد. نتایج نشان داد که فراصوت روش مفید برای استخراج ترکیبات مؤثره گیاهی میباشد.
سهیل ریحانی پول؛ سید علی جعفرپور؛ رضا صفری
چکیده
هدف از مطالعه حاضر آبکافت پروتئین اندرونه ماهی قزلآلای رنگینکمان با استفاده از آنزیمهای پروتامکس و نئوتراز و مقایسه خواص عملکردی و فعالیت آنتیاکسیدانی دو پروتئین آبکافتی تولید شده و همچنین بررسی پروفیل اسیدچرب روغن اندرونه بهعنوان محصول جانبی فرایند آبکافت میباشد. آنزیم پروتامکس نسبت به نئوتراز منجر به تولید پودر پروتئینی، ...
بیشتر
هدف از مطالعه حاضر آبکافت پروتئین اندرونه ماهی قزلآلای رنگینکمان با استفاده از آنزیمهای پروتامکس و نئوتراز و مقایسه خواص عملکردی و فعالیت آنتیاکسیدانی دو پروتئین آبکافتی تولید شده و همچنین بررسی پروفیل اسیدچرب روغن اندرونه بهعنوان محصول جانبی فرایند آبکافت میباشد. آنزیم پروتامکس نسبت به نئوتراز منجر به تولید پودر پروتئینی، با درجه آبکافت (%92/2 ±76/34) و بازیابی پروتئین (%98/1 ±16/68) بالاتری شد. پروفیل اسیدچرب روغن اندرونه نشان داد که این روغن دارای 34 درصد اسیدچرب تکغیراشباع، 49/34 درصد اسیدچرب چندغیراشباع و 4/31 درصد اسیدچرب اشباع است. هر دو پروتئین آبکافتی در تمام pHهای تحت آزمون بهجز 4=pH از حلالیت بالایی (بیشتر از 90 درصد) برخوردار بودند. از نظر شاخص فعالیت کفزایی و پایداری کف، پروتئین آبکافتی با پروتامکس نسبت به پروتئین آبکافتی با نئوتراز عملکرد مطلوبتری داشت تا جایی که در 6=pH توانست شاخص فعالیت کفزایی و پایداری کف %31/9 ±13/200 و %64/5 ±6/135 را بهخود اختصاص دهد. این دو پروتئین دارای ظرفیت نگهداری آب حدود 5/4 میلیلیتر در گرم پروتئین آبکافتی بودند (p>0.05). قدرت مهار رادیکال DPPH پروتئین آبکافتی با پروتامکس بهطور معنیداری بیشتر از پروتئین آبکافتی با نئوتراز بود (p
کیوان علی عسگری؛ سکینه یگانه؛ سید علی جعفرپور؛ رضا صفری
چکیده
این پژوهش با هدف بهینهسازی بازیافت نیتروژنی پروتئین آبکافتشده از سر و بازوی ماهی مرکب ببری (Sepia pharaonis) با استفاده از آنزیم آلکالاز صورت پذیرفت. جهت بهینهسازی شرایط تولید پروتئین آبکافتشده از روش سطح پاسخ (RSM) بر اساس طرح باکس-بنکن استفاده شد. در این مطالعه، اثر سه فاکتور نسبت آنزیم به سوبسترا، دما و pH روی بازیافت نیتروژنی بهعنوان ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بهینهسازی بازیافت نیتروژنی پروتئین آبکافتشده از سر و بازوی ماهی مرکب ببری (Sepia pharaonis) با استفاده از آنزیم آلکالاز صورت پذیرفت. جهت بهینهسازی شرایط تولید پروتئین آبکافتشده از روش سطح پاسخ (RSM) بر اساس طرح باکس-بنکن استفاده شد. در این مطالعه، اثر سه فاکتور نسبت آنزیم به سوبسترا، دما و pH روی بازیافت نیتروژنی بهعنوان سطح پاسخ مورد بررسی قرار گرفت. مدل ریاضی، برازش خوبی با دادههای آزمایش داشت، زیرا 2R معادل 96/0 نشان داد که قسمت عمده تغییرات درون محدوده آزمایش توسط مدل، قابل توضیح است. براساس نتایج بهدستآمده، شرایط بهینه عبارت بودند از دمای 69/52 درجه سانتیگراد، 50/8 :pH و نسبت آنزیم به سوبسترای 92/1 درصد، که منجر به بازیافت نیتروژنی معادل 89/36 درصد گردید. عدم معنیداری در فاکتور فقدان برازش در این مطالعه نیز گواهی بر قابلیت مدل در پیشبینی دامنه-های مورد استفاده در این آزمایش میباشد. بررسی ترکیب آمینواسیدی پروتئین آبکافتشده حاصل از شرایط بهینه سر و بازوی ماهی مرکب ببری نشان داد که این پروتئین دارای ارزش غذایی بالایی است. شاخص شیمیایی پروتئین آبکافتشدهی سر و بازوی ماهی مرکب نیز نشان داد که این پروتئین دارای مقادیر بالای اسیدهای آمینه ضروری است و نیاز یک انسان بالغ را به اسیدهای آمینه ضروری (پروتئین استاندارد FAO/WHO) برآورده میکند، اما در مقایسه با نیازهای ماهی کپور (پروتئین استاندارد NRC)، از نظر اسیدهای آمینه فنیلآلانین و ترئونین، محدودکننده میباشد.
رضا صفری؛ زهرا یعقوب زاده
چکیده
پنیر ماهی یاfish cheese محصولی است که با استفاده از انعقاد پروتئینهای محلول آبزیان تولید میشود. هدف از انجام این بررسی استحصال و رسوب پروتئینهای سارکوپلاسمیک ماهی فیتوفاگ و استفاده از آن در فرمولاسیون فرآوردهایی شبیه پنیر بوده است. پس از آمادهسازی اولیه ماهی، ماهی چرخشده و عمل شستشو با آبنمک انجام شده و پروتئینهای سارکوپلاسمیک ...
بیشتر
پنیر ماهی یاfish cheese محصولی است که با استفاده از انعقاد پروتئینهای محلول آبزیان تولید میشود. هدف از انجام این بررسی استحصال و رسوب پروتئینهای سارکوپلاسمیک ماهی فیتوفاگ و استفاده از آن در فرمولاسیون فرآوردهایی شبیه پنیر بوده است. پس از آمادهسازی اولیه ماهی، ماهی چرخشده و عمل شستشو با آبنمک انجام شده و پروتئینهای سارکوپلاسمیک جدا گردید. برای رسوب و جمعآوری این پروتئینها از اسید استیک 5% و سانتریفوژ استفاده گردید. گوشت چرخشده، خمیر پروتئینی و پنیر ماهی ازنظر پارامترهای غذایی و شاخصهای شیمیایی و میکروبی موردآزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میانگین درصد چربی، رطوبت، خاکستر و پروتئین در گوشت چرخشده ماهی کپور نقره ای، پروتئین سارکوپلاسمیک تغلیظشده و پنیر ماهی تولیدشده بهترتیب 71/2%، 44/79%، 91/0%، 90/16% و 16/1%، 97/81%، 42/0% و 41/16% و 30/28%، 41/48%، 46/3%، 50/17%، 21/2% بوده است. بهترین فرمول تهیهشده از پنیر ماهی دارای 26/22% پروتئین بوده است. میانگین تغییرات TVN و PV در گوشت چرخ شده ماهی کپور نقره ای ، پروتئین سارکوپلاسمیک تغلیظ شده و پنیر ماهی بهترتیب 32/11 ، 51/1 و 63/13 ، 65/3 و 03/15،38/5 بوده است. این محصول را میتوان بهعنوان فرآورده جانبی در کارخانجات فرآوری ماهی تولید کرده و بهعنوان فرآورده جدید شیلاتی به مردم معرفی نمود.
مرجانه علی نژاد؛ بهاره شعبان پور؛ رضا صفری؛ مژگان علی نژاد؛ حسن نصراله زاده ساروی
چکیده
در تحقیق حاضر از آنزیم آلکالاز به منظور هیدرولیز امعاء و احشاء ماهی هوور (Thunnus tonggol) استفاده گردید. به منظور بهینه سازی شرایط تولید پروتئین هیدرولیز شده از لحاظ دما و pH از روش پاسخ سطح RSM (Response Surface Methodology) استفاده شد. امعاء و احشاء ماهی هوور تحت گستره ی دمایی 50 تا 65 درجه سانتیگراد و pH، 8تا 5/8 توسط آنزیم آلکالاز هیدرولیز شد (13 تیمار). از بین ...
بیشتر
در تحقیق حاضر از آنزیم آلکالاز به منظور هیدرولیز امعاء و احشاء ماهی هوور (Thunnus tonggol) استفاده گردید. به منظور بهینه سازی شرایط تولید پروتئین هیدرولیز شده از لحاظ دما و pH از روش پاسخ سطح RSM (Response Surface Methodology) استفاده شد. امعاء و احشاء ماهی هوور تحت گستره ی دمایی 50 تا 65 درجه سانتیگراد و pH، 8تا 5/8 توسط آنزیم آلکالاز هیدرولیز شد (13 تیمار). از بین تیمارها، نمونه ها با بیشترین مقدار پروتئین برای بررسی میزان رشد باکتری لیستریا مونوسیتوژنز، بهعنوان جایگزین پپتون تجاری محیط کشت Triptic Soy Broth (TSB)در زمان های صفر، 18و44 ساعت مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بیشترین میزان پروتئین (89/76 گرم در لیتر) مربوط به تیمار تهیه شده در دمای 57 درجه سانتیگراد وpH، 8 بود و کمترین میزان (54/38 گرم در لیتر) مربوط به تیمار با دمای 50 و pH ، 8 بوده است. بر اساس نمودار سه بعدی، شرایط بهینه هیدرولیز از لحاظ دما و pH به ترتیب عبارت از دمای 50 درجه سانتیگراد و pH، 5/8 بود. میزان رشد باکتریایی در تمامی محیطهای کشت تهیه شده از پروتئین هیدرولیز شده امعاء واحشاء ماهی هوور نسبت به محیط کشت شاهد (TSB) بهتر بود ولی بطورکلی بیشترین میزان رشد در بین تیمارها مربوط به تیمار تهیه شده در دمای65 درجه سانتیگراد و pH، 8 و کمترین میزان رشد در تیمار تهیه شده در دمای 5/57 وpH، 25/8 دیده شد. نتیجه گیری کلی حاکی از آنست که از امعاء و احشاء ماهی هوور میتوان بهعنوان منبع نیتروژن ارزان قیمت جهت کشت لیستریا مونوسیتوژنز استفاده نمود.