علی اکبر شکوهیان؛ شهریار عینی زاده؛ مهرداد دشتی
چکیده
این بررسی با هدف افزایش عمر انبارمانی میوه گیلاس به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با پوشش خوراکی کیتوزان (صفر، 5/0، 1، 5/1 درصد) و ژل آلوئه‌ورا (صفر، 15، 30، 45 درصد) در سه تکرار اجرا شد. صفات اندازه‌گیری شده شامل مواد جامد محلول، ویتامین C، اسیدیته کل، آنتوسیانین، نشاسته، درصد کاهش وزن و سفتی بافت میوه بودند که در زمان برداشت و ...
بیشتر
این بررسی با هدف افزایش عمر انبارمانی میوه گیلاس به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با پوشش خوراکی کیتوزان (صفر، 5/0، 1، 5/1 درصد) و ژل آلوئه‌ورا (صفر، 15، 30، 45 درصد) در سه تکرار اجرا شد. صفات اندازه‌گیری شده شامل مواد جامد محلول، ویتامین C، اسیدیته کل، آنتوسیانین، نشاسته، درصد کاهش وزن و سفتی بافت میوه بودند که در زمان برداشت و 45 روز بعد از برداشت مورد ارزیابی قرارگرفتند. نتایج تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که اثر زمان بر طعم میوه گیلاس در سطح احتمال 1 درصد از نظر آماری تفاوت معنی‌داری داشت. کاربرد ژل آلوئه‌ورا بر صفات مواد جامد محول، نشاسته، سفتی بافت و همچنین طعم میوه در سطح احتمال 1 درصد و بر کاهش وزن میوه در سطح احتمال 5 درصد و تیمارهای کاربرد کیتوزان نیز بر مواد جامد محلول، نشاسته، سفتی بافت و طعم میوه در سطح احتمال 1 درصد از نظر آماری تفاوت داشتند. اثر متقابل کاربرد توام ژل آلوئه‌ورا با کیتوزان بر میزان مواد جامد محلول، نشاسته، سفتی بافت و طعم میوه در طی دوره انبارمانی از نظر آماری در سطح احتمال 1 درصد معنی‌دار بودند. مقایسه میانگین‌ها نشان دادند که در طی دوره انبارمانی نسبت قندهای محلول به اسید کل افزایش یافت. بیشترین میزان مواد جامد قابل حل و نسبت آنها به اسید کل در نتیجه کاربرد 45 درصد ژل آلوئه‌ورا همراه با 5/0درصد پوشش کیتوزان حاصل شد. ترکیب آلوئه‌ورا با غلظت‌های 30 و 45 درصد همراه با کیتوزان 1 و 5/1 درصد توانستند سفتی بافت میوه را در طی فرآیند انبارمانی نسبت به سایر تیمارها بهتر حفظ نمایند. بیشترین نشاسته مانده در میوه در طول دوره نگهداری، از کاربرد تیمارهای آلوئه‌ورا در غلظت‌های 15،30 و 45 درصد همراه با کیتوزان 1 درصد حاصل شد. کاربرد هر سه سطح ژل آلوئه‌ورا بر میزان کاهش وزن میوه نسبت به شاهد برتری داشتند.
