لیلا گودرزی؛ روحا کسری کرمانشاهی
چکیده
لاکتوباسیلوس‌ها، گروهی از باکتری‌های گرم مثبت، بدون اسپور، کروی یا میله‌ای شکل و کاتالاز منفی هستند که دارای اثرات سودمندی برای میزبان خود می‌باشند. پری‌بیوتیک‌ها نیز مواد غذایی غیرقابل‌تجزیه و هضمی می‌باشند که با تقویت انتخابی در رشد و فعالیت تعدادی از باکتری‌های روده‌ای به میزبان اثرات مفیدی را می‌رساند. این مطالعه با هدف ...
بیشتر
لاکتوباسیلوس‌ها، گروهی از باکتری‌های گرم مثبت، بدون اسپور، کروی یا میله‌ای شکل و کاتالاز منفی هستند که دارای اثرات سودمندی برای میزبان خود می‌باشند. پری‌بیوتیک‌ها نیز مواد غذایی غیرقابل‌تجزیه و هضمی می‌باشند که با تقویت انتخابی در رشد و فعالیت تعدادی از باکتری‌های روده‌ای به میزبان اثرات مفیدی را می‌رساند. این مطالعه با هدف بررسی اثر افزودن پری‌بیوتیک‌ها به محیط‌کشت در تولید ترکیبات ضدمیکروبی از لاکتوباسیلوس‌ها علیه پروتئوس میرابیلیس انجام پذیرفته است. در این بررسی خاصیت ضدمیکروبی مایع رویی کشت پروبیوتیک‌ها (لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس (ATCC 4356)، لاکتوباسیلوس پلانتاروم (ATCC 8014)، لاکتوباسیلوس فرمنتم (PTCC 1638)، لاکتوباسیلوس کازئی (PTCC 1608) و لاکتوباسیلوس رامنوسوس (PTCC 1637)) در محیط MRS براث در حضور و عدم حضور پری‌بیوتیک‌های رافینوز، لاکتولوز، ترهالوز، اینولین و ریبوفلاوین برعلیه پروتئوس میرابیلیس (سویه ATCC 7002 و سویه PTCC 1076) به‌کمک روش انتشار در آگار توسط چاهک (Well Diffusion Agar) انجام شد. نتایج نشان داد که در محیط‌کشت تجاری MRS براث در حضور پری‌بیوتیک ها، لاکتوباسیلوس‌ها برعلیه پروتئوس میرابیلیس هاله عدم رشد بیشتری را در مقایسه با محیط تجاری بدون هرگونه ماده افزاینده‌ای داشته‌اند (05/0p
آمنه نصر؛ روحا کسری کرمانشاهی؛ ایرج نحوی
چکیده
یکی از راههای نگهداری غذا افزودن مواد نگهدارنده3 به آن است. اما اغلب یک ماده نمی‌تواند یک فراورده را به اندازه کافی محافظت نماید. بنابراین لازم است که سیستم محافظی ایجاد شود که بر محدودیت‌هایی که هر یک از مواد نگهدارنده دارند غلبه کند. با استفاده از مخلوط مواد نگهدارنده در صورت انتخاب صحیح هر یک از اجزاء می‌توان به فواید عملی قابل ...
بیشتر
یکی از راههای نگهداری غذا افزودن مواد نگهدارنده3 به آن است. اما اغلب یک ماده نمی‌تواند یک فراورده را به اندازه کافی محافظت نماید. بنابراین لازم است که سیستم محافظی ایجاد شود که بر محدودیت‌هایی که هر یک از مواد نگهدارنده دارند غلبه کند. با استفاده از مخلوط مواد نگهدارنده در صورت انتخاب صحیح هر یک از اجزاء می‌توان به فواید عملی قابل ملاحظه‌ای رسید. در این تحقیق باکتری باسیلوس سرئوس مقاومی که از پنیر پیتزای حاوی سیترات سدیم به عنوان ماده نگهدارنده، جدا شده بود از نظر میزان حساسیت به مواد نگهدارنده مختلف شیمیایی و طبیعی بررسی شد. سپس میزان MIC4و MBC5مواد نگهدارنده نسبت به آن تعیین گردید. نتایج آزمایش‌ها نشان داد که این باکتری به غلظت‌های مجاز بنزوات سدیم، اسید سوربیک، سیترات سدیم، سوربات پتاسیم و اسید استیک در غذا مقاوم است. حساسیت سویه باسیلوس سرئوس جدا شده نسبت به سویه استاندارد باسیلوس سرئوس PTCC1015 اختلاف معنی‌دار ندارد. اما به علت مقاومت این باکتری به غلظت‌های مجاز مواد نگهدارنده غذایی و برای کنترل آن در غذا اثر ترکیب مواد نگهدارنده بر آن بررسی شد. این باکتری به علت وجود اثر تشدیدکنندگی بین مواد نگهدارنده با غلظت های چندین بار کمتر از زمانی که به تنهایی استفاده شوند مهار شد. در این مطالعه اسید سیتریک(187/0 درصد) و اسید بنزوئیک(006/0 درصد)، اسید سوربیک(0018/0 درصد) و اسید پروپیونیک(156/0 درصد)، اسید پروپیونیک(019/0 درصد) و سوربات پتاسیم(019/0 درصد)، بنزوات سدیم(026/0 درصد) و اسید پروپیونیک(019/0 درصد)، اسید سیتریک(375/0 درصد) و سوربات پتاسیم(625/0 درصد)، نیسین(IU/ml 125) و اسید پروپیونیک(156/0 درصد) بر روی باکتری باسیلوس سرئوس اثر تشدیدکنندگی6 نشان دادند.
واژه های کلیدی: باسیلوس سرئوس، مقاومت، مواد نگهدارنده، تشدیدکنندگی، غذا
