مهندسی مواد غذایی
ستاره رمضانی؛ محمد شاهدی؛ میلاد فتحی
چکیده
نگرانی جهانی در مورد سلامت انسان و افزایش شیوع بیماری‌های مزمن در سال‌های اخیر منجر به افزایش تقاضا برای ترکیبات مغذی مانند کوآنزیم Q10 شده است. حساسیت به گرما و خواص چربی دوست کوآنزیم Q10 استفاده از آن را در غذا محدود میکند. کپسولاسیون فناوری است که از مواد زیست فعال در برابر شرایط محیطی نامناسب محافظت میکند و عمر مفید را افزایش ...
بیشتر
نگرانی جهانی در مورد سلامت انسان و افزایش شیوع بیماری‌های مزمن در سال‌های اخیر منجر به افزایش تقاضا برای ترکیبات مغذی مانند کوآنزیم Q10 شده است. حساسیت به گرما و خواص چربی دوست کوآنزیم Q10 استفاده از آن را در غذا محدود میکند. کپسولاسیون فناوری است که از مواد زیست فعال در برابر شرایط محیطی نامناسب محافظت میکند و عمر مفید را افزایش میدهد. هدف از این مطالعه کپسوله‌سازی کوآنزیم Q10 با استفاده از کواسرواسیون مرکب توسط موسیلاژ دانه ژلاتین-ریحان و مشخص کردن خواص فیزیکی، حرارتی و شیمیایی میکروکپسول‌های تولید شده بود. روش سطح پاسخ برای تعیین سطح بهینه چهار متغیر فرمولاسیون برای حداکثر راندمان کپسولاسیون، ظرفیت بارگذاری و کدورت و حداقل جذب مایع رویی استفاده شد. میکروکپسول‌های بهینه دارای راندمان کپسولاسیون 69/83%، ظرفیت بارگذاری 32/16%، کدورت 979/0 و جذب مایع رویی 227/0 بودند. میکروکپسول‌ها با میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف‌سنجی فروسرخ تبدیل فوریه و کالری‌سنجی روبشی تفاضلی ارزیابی شدند. نتایج FTIR تشکیل کواسرواتها را تایید کرد. ترموگرام نقطه ذوب میکروکپسول بارگذاری شده Q10 در نقطه ذوب آن (50 درجه سلسیوس) به دلیل حلالیت آن در فاز روغن و به تله افتادن مناسب حین کپسولاسیون مشاهده نشد. رفتار رهایش Q10 توسط مدل‌های مختلف ریاضی مورد بررسی قرار گرفت. ریزپوشینههای Q10 برای غنیسازی شیر مورد استفاده قرار گرفت و نتایج نشان داد که میکروکپسول‌های پروتئین-کربوهیدرات توسعه یافته را میتوان برای محافظت از ترکیبات آبگریز استفاده کرد.
مهندسی مواد غذایی
بهناز وفانیا؛ میلاد فتحی؛ صبیحه سلیمانیان زاد
چکیده
هدف از این تحقیق بررسی کارایی الکتروریسی بدون نازل برای انکپسوله کردن اسانس زنیان (به‌عنوان یک زیست فعال آبگریز) با استفاده از دو هیدروکلوئید (کیتوزان/ژلاتین) به‌منظور افزایش خواص آنتی‌اکسیدانی و پایداری آن برای کاربردهای غذایی بود. نانوالیاف با استفاده از کیتوزان/ژلاتین در نسبت‌های 1:6، 1:8 و 1:10 و غلظت‌های 20 و 40 درصد زنیان ریسیده ...
بیشتر
هدف از این تحقیق بررسی کارایی الکتروریسی بدون نازل برای انکپسوله کردن اسانس زنیان (به‌عنوان یک زیست فعال آبگریز) با استفاده از دو هیدروکلوئید (کیتوزان/ژلاتین) به‌منظور افزایش خواص آنتی‌اکسیدانی و پایداری آن برای کاربردهای غذایی بود. نانوالیاف با استفاده از کیتوزان/ژلاتین در نسبت‌های 1:6، 1:8 و 1:10 و غلظت‌های 20 و 40 درصد زنیان ریسیده شدند. خواص محلول (ویسکوزیته و هدایت الکتریکی) اندازه‌گیری شد. دادههای کارایی انکپسولاسیون و ظرفیت بارگذاری مبین بهبود با افزایش غلظت اسانس بود. قطر و مورفولوژی الیاف با میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. نانوالیاف کیتوزان/ژلاتین با نسبت 1:6 حاوی 40 درصد اسانس دارای بیشترین کارایی انکپسولاسیون (9/99%)، ظرفیت بارگذاری (9/39%) و کمترین قطر ( nm146) بودند. طیف‌سنجی فروسرخ با انعکاس کلی ضعیف شده (ATR-FTIR) ثابت کرد که حین الکتروریسی، هیچ برهمکنش شیمیایی بین مواد تشکیلدهنده رخ نداده است و دادههای کالریمتری روبشی افتراقی (DSC) نشان داد که اسانس بهخوبی در نانوالیاف محصور شده است. خواص آنتی‌اکسیدانی توسط آزمون DPPH تجزیه و تحلیل شد و کارایی کپسولاسیون برای محافظت از آنتیاکسیدانها را تأیید کرد.
سمیرا تیزچنگ؛ محمود صوتی خیابانی؛ رضا رضایی مکرم
چکیده
نایسین کاربردهای متعددی به‌عنوان یک نگهدارنده طبیعی در مواد غذایی ازجمله محصولات لبنی، غذاهای کنسروشده، شیر و پنیرهای فرآیندشده دارد. مطالعات نشان داده است، استفاده از نایسین به‌صورت آزاد در مواد غذایی به‌دلیل واکنش این ماده با اجزای مواد غذایی و تجزیه پروتئولیتیک باعث کاهش فعالیت ضدمیکروبی آن می‌گردد. انکپسولاسیون پپتیدهای ...
بیشتر
نایسین کاربردهای متعددی به‌عنوان یک نگهدارنده طبیعی در مواد غذایی ازجمله محصولات لبنی، غذاهای کنسروشده، شیر و پنیرهای فرآیندشده دارد. مطالعات نشان داده است، استفاده از نایسین به‌صورت آزاد در مواد غذایی به‌دلیل واکنش این ماده با اجزای مواد غذایی و تجزیه پروتئولیتیک باعث کاهش فعالیت ضدمیکروبی آن می‌گردد. انکپسولاسیون پپتیدهای ضدمیکروبی توسط نانولیپوزوم‌ها یک روش جایگزین و مؤثر در زمینه حفاظت مواد ضدمیکروبی، افزایش میزان کارآیی انکپسولاسیون و پایداری این ترکیبات در کاربردهای غذایی به‌شمار می‌آید. ازاین‌رو در این تحقیق، در مرحله اول از روش سطح پاسخ برای بهینه‌سازی تولید نانولیپوزوم‌ها به‌روش گرمایی استفاده شد. طرح مرکب مرکزی شامل 18 آزمایش با در نظر گرفتن سه متغییر غلظت فسفولیپید (mµ30-2)، سرعت فرآیند (rpm 1360-500) و زمان فرآیند (min 90-30) و بررسی اثرات این متغییرها روی اندازه ذرات نانولیپوزوم‌ها ارزیابی شد. در مرحله بعد، پایداری نانولیپوزوم‌ها توسط دستگاه اندازه‌گیری ذرات، طی 2 ماه بررسی شد. مقادیر بهینه متغییرهای غلظت فسفولیپید، سرعت فرآیند و دمای فرآیند در بهینه‌سازی، به‌ترتیب (mΜ) 30 ،(rpm) 930 و (min) 90 بود. نتایج پایداری نانولیپوزوم‌ها طی زمان دو ماه نگهداری در دمای یخچال نشان داد، نمونه‌هایی با اندازه ذرات 400 تا 500 نانومتر ازلحاظ اندازه ذرات اختلاف معنی‌داری نداشتند (05/0p >)، درحالی‌که نمونه‌هایی با اندازه ذرات بزرگ‌تر طی این زمان ازلحاظ اندازه ذرات اختلاف معنی‌دار با هم داشتند (05/0p)
