محمد حجتی؛ بهروز علیزاده بهبهانی
چکیده
در این پژوهش، عصاره گیاه بنسرخ با استفاده از حلالهای متانول و آب و بهکمک روش ماسراسیون استخراج شد. راندمان استخراج، ترکیبات فنول کل، فعالیت آنتیاکسیدانی (بر پایه مهار رادیکالهای 2 و 2-دیفنیل 1-پیکریل هیدرازیل (DPPH) و 2،2-آزینو بیس-3-اتیل بنزوتیازولین-6-سولفونیک اسید (ABTS)) و اثر ضدمیکروبی (بر پایه آزمونهای دیسک دیفیوژن آگار، ...
بیشتر
در این پژوهش، عصاره گیاه بنسرخ با استفاده از حلالهای متانول و آب و بهکمک روش ماسراسیون استخراج شد. راندمان استخراج، ترکیبات فنول کل، فعالیت آنتیاکسیدانی (بر پایه مهار رادیکالهای 2 و 2-دیفنیل 1-پیکریل هیدرازیل (DPPH) و 2،2-آزینو بیس-3-اتیل بنزوتیازولین-6-سولفونیک اسید (ABTS)) و اثر ضدمیکروبی (بر پایه آزمونهای دیسک دیفیوژن آگار، حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی) عصارهها با یکدیگر مقایسه گردید. راندمان استخراج و میزان ترکیبات فنولی عصاره متانولی بهترتیب 10/7 درصد و mg GAE/g 28/88 بود، درحالیکه برای عصاره آبی بهترتیب 6/4 درصد و mg GAE/g 29/68 بود. فعالیت آنتیاکسیدانی عصاره آبی (برحسب رادیکالهای DPPH و ABTS بهترتیب mg/mL 28/2 و 98/2) بهطور قابلتوجهی بالاتر از عصاره متانولی (برحسب رادیکالهای DPPH و ABTS بهترتیب mg/mL 33/5 و 12/7) بود که نشان میدهد وجود ترکیبات فنولی تنها عامل مؤثر بر ظرفیت آنتیاکسیدانی عصاره نمیباشد. میزان حداقل غلظت مهارکنندگی از رشد عصاره متانولی برای باکتریهای Streptococcus pyogenes، Listeria innocua، Entrobacter aerogenes، Escherichia coli و Pseudomonas aeruginosa بهترتیب 68/4، 68/4، 75، 75/18 و 75/18 میلیگرم بر میلیلیتر بود، درحالیکه برای عصاره آبی بنسرخ بهترتیب 68/4، 37/9، 75، 5/37 و 5/37 میلیگرم بر میلیلیتر بود. میزان حداقل غلظت کشندگی عصاره متانولی برای باکتریهای Streptococcus pyogenes، Listeria innocua، Entrobacter aerogenes، Escherichia coli و Pseudomonas aeruginosa بهترتیب 75/18، 75/18، 150، 150 و 5/37 میلیگرم بر میلیلیتر بود، درحالیکه برای عصاره آبی بنسرخ بهترتیب 5/37، 5/37، 300، 150 و 75 میلیگرم بر میلیلیتر بود. با توجه به نتایج، عصاره گیاه بنسرخ قابلیت استفاده بهعنوان نگهدارنده طبیعی جهت جلوگیری از اکسیداسیون غذاهای حاوی اسیدهای چرب غیراشباع و همچنین کنترل رشد باکتریهای بیماریزا و مولد فساد را دارا میباشد.