راحله محجوب؛ وحید حکیم زاده؛ اسماعیل عطای صالحی؛ جمشید فرمانی
چکیده
در این تحقیق، از تکنیک اورگانوژلسازی مبتنی بر مونوآسیل گلیسرول و پلیگلیسرول استر بهمنظور تولید شورتنینگ با میزان اشباعیت پایین استفاده شده است. بدینمنظور، یک گروه مخلوط دوتایی متشکل از 20% روغن پالم استئارین و80% روغن کلزا ساخته شد، بهطوریکه درصد اسیدهای چرب اشباع در ترکیب نهایی 20% گردید. اورگانوژلاتورهای مورداستفاده ترکیبی ...
بیشتر
در این تحقیق، از تکنیک اورگانوژلسازی مبتنی بر مونوآسیل گلیسرول و پلیگلیسرول استر بهمنظور تولید شورتنینگ با میزان اشباعیت پایین استفاده شده است. بدینمنظور، یک گروه مخلوط دوتایی متشکل از 20% روغن پالم استئارین و80% روغن کلزا ساخته شد، بهطوریکه درصد اسیدهای چرب اشباع در ترکیب نهایی 20% گردید. اورگانوژلاتورهای مورداستفاده ترکیبی از مونوآسیل گلیسرول و پلیگلیسرول استر میباشند که در 6 نسبت دوتایی (0-100)، (20-80)، (40-60)، (60-40)، (80-20) و (100-0) مخلوط و در سه غلظت 3، 6 و 9 درصد (وزنی/وزنی) به ترکیب روغن اولیه افزوده شدند و خواص فیزیکوشیمیایی آنها مانند ترکیب اسیدهای چرب، نقطه ذوب لغزشی، درصد چربی جامد، عدد پراکسید، درصد اسید چرب آزاد و همچنین خواص رئولوژیکی شامل مدولهای ویسکوز، الاستیک، کمپلکس و زاویه فاز بررسی گردیدند. نتایج نشان داد که اسیدهای چرب اشباعشده، نقطه ذوب لغزشی، محتوای چربی جامد و مقاومت اکسایشی نمونهها با افزایش نسبت اولئوژلها از 3 به 9% افزایش یافته است. مقادیر عدد پراکسید و اسیدهای چرب آزاد اولئوژلهای مختلف تولیدشده که به روغن افزوده شدند، تفاوت معنیداری نشان نداد. در تمامی اولئوژلها، مقادیر مدول الاستیک از مدول ویسکوز بیشتر میباشد که نشان میدهد اولئوژلهای تولیدی دارای خواص شبهجامد بیشتری بودند. اولئوژلهای تهیهشده با نسبت 100 به صفر پلیگلیسرول استر و مونوآسیل گلیسرول دارای بیشترین مدول کمپلکس بودند. نتایج بررسی زاویه فاز اولئوژلها در تطابق با یافتههای مدول الاستیک بود و نسبتهای 100 به صفر و 20 به 80 پلیگلیسرول استر و مونوآسیل گلیسرول دارای مقاومت بالاتری بوده و نسبت به سایر نمونهها خواص مایع گونه را دیرتر ظاهر ساختند. بررسی پتانسیل کاربردی اولئوژلهای تولیدی مشخص نمود که آنها در تولید مارگارینهای نانوایی و شورتنینگهای چندمنظوره مناسب میباشند.