مرجان تیموری منش؛ هاجر عباسی
چکیده
تولید سرکه شامل دو مرحله تخمیر الکلی و اکسیداسیون استیکی میباشد. یکی از بارزترین عوامل مؤثر در افزایش راندمان تولید اسید استیک، مواد مغذی موجود در سوبسترا جهت فعالیت بیشتر میکروارگانیسم است. در این پژوهش اثر افزودن فسفات آمونیوم (75/0- صفر گرم)، سولفات پتاسیم (75/0- صفر گرم) و مخمر ساکارومایسز سرویزیه (5/1- صفر گرم) با هدف افزایش راندمان ...
بیشتر
تولید سرکه شامل دو مرحله تخمیر الکلی و اکسیداسیون استیکی میباشد. یکی از بارزترین عوامل مؤثر در افزایش راندمان تولید اسید استیک، مواد مغذی موجود در سوبسترا جهت فعالیت بیشتر میکروارگانیسم است. در این پژوهش اثر افزودن فسفات آمونیوم (75/0- صفر گرم)، سولفات پتاسیم (75/0- صفر گرم) و مخمر ساکارومایسز سرویزیه (5/1- صفر گرم) با هدف افزایش راندمان تولید اسید استیک توسط استوباکتر مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها با استفاده از روش سطح پاسخ و طرح مرکب مرکزی با چهار نقطه مرکزی ایجاد و پس از سپری شدن مراحل تولید، از نظر اسیدیته اولیه، اسیدیته نهایی، فعالیت، الکل باقی مانده و اندیس اکسیداسیون ارزیابی شدند. شرایط بهینه متغیرهای مستقل مشخص گردید و نتایج حاصل از ارزیابی ویژگیهای کیفی محصول منتخب (مواد جامد نامحلول، قند احیاء، فنول کل، اسید آسکوربیک، دیاکسید گوگرد و فلزات سنگین) با نمونه شاهد مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش غلظت مخمر و فسفات آمونیوم باعث افزایش اسیدیته اولیه و نهایی، فعالیت و اندیس اکسیداسیون و کاهش میزان الکل باقی مانده در محصول میشود. اثر افزایش غلظت سولفات پتاسیم خصوصا در سطح بالای مورد بررسی بر اسیدیته اولیه و نهایی، فعالیت و اندیس اکسیداسیون کاهنده ارزیابی گردید. سطوح بهینه متغیرهای مورد بررسی شامل 5/1 گرم مخمر ساکارومایسز سرویزیه، 75/0 گرم فسفات آمونیوم و 38/0 گرم سولفات پتاسیم در نظر گرفته شد. نمونه بهینه تولیدی از نظر اسیدیته اولیه و نهایی، فعالیت، میزان الکل باقی مانده و اندیس اکسیداسیون تفاوت معنیداری (05/0p>) با نمونه دارای فعالکننده صنعتی (آستازوم) نشان نداد. در حالیکه این نمونه دارای محتوی فنول کل بیشتر (mg/L 5/6) و میزان دیاکسید گوگرد (mg/kg 25/6)، سرب (mg/kg 0075/0)، روی (mg/kg 45/0) و مس (mg/kg 225/0) کمتری نسبت به نمونه شاهد بود (05/0p<).
ویدا مردانی قهفرخی؛ مهران اعلمی؛ سعیده عربشاهی دلویی؛ علیرضا صادقی ماهونک
چکیده
در این پژوهش، ترکیبات فنولی برگ گیاه گل مغربی (Oenothera biennis) توسط حلالهای استون 70%، اتانول 70% و متانول 70% بهروش غوطهوری استخراج گردید. مقدار ترکیبات فنولی عصاره استونی بهطور معنیداری (05/0 (P< بالاتر از عصارههای اتانولی و متانولی بود. فعالیت ضدمیکروبی عصارهها بر روی باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم و مخمر ساکارومایسز سرویزیه موردبررسی ...
بیشتر
در این پژوهش، ترکیبات فنولی برگ گیاه گل مغربی (Oenothera biennis) توسط حلالهای استون 70%، اتانول 70% و متانول 70% بهروش غوطهوری استخراج گردید. مقدار ترکیبات فنولی عصاره استونی بهطور معنیداری (05/0 (P< بالاتر از عصارههای اتانولی و متانولی بود. فعالیت ضدمیکروبی عصارهها بر روی باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم و مخمر ساکارومایسز سرویزیه موردبررسی قرار گرفت. عصارهها فعالیت ضدمیکروبی قابلتوجهی بر روی میکروارگانیسمهای موردبررسی نشان دادند. در میان عصارهها، عصاره استونی بیشترین فعالیت ضدمیکروبی را نشان داد. حداقل غلظت کشندگی (MBC) عصاره استونی برای باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم و مخمر ساکارومایسز سرویزیه بهترتیب 5/0 و1 (میکروگرم/میلیلیتر) بود. علاوهبراین، فعالیت ضدمیکروبی عصاره استونی در آبسیب حاوی لاکتوباسیلوس پلانتاروم و ساکارومایسز سرویزیه بهطور مجزا طی 35 روز نگهداری در دمای محیط موردارزیابی قرار گرفت. ترکیبات فنولی پایداری خوبی طی دوره نگهداری در آبسیب نشان دادند. بر اساس نتایج حاصل از ارزیابی حسی، افزودن عصاره برگ گیاه گل مغربی تا غلظت 250 میکروگرم در میلیلیتر تغییر معنیداری را در کیفیت آبسیب ایجاد نکرد.