فناوری مواد غذایی
هدی قربانزاده؛ جعفر میلانی؛ علی معتمدزادگان
چکیده
یکی از موثرترین روشها برای افزایش طول مدت نگهداری قارچ خوراکی دکمهای، استفاده از پوششهای خوراکی است. در این مطالعه، تاثیر کیتوزان بهعنوان یکی از پوششهای خوراکی، با درصدهای استیل زدایی متفاوت ( 70 تا 100 درصد ) با سه غلظت های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. تاثیرات پوشش کیتوزانی بر روی افت وزنی، رنگ قارچ و اندیس قهوهای شدن، فعالیت ...
بیشتر
یکی از موثرترین روشها برای افزایش طول مدت نگهداری قارچ خوراکی دکمهای، استفاده از پوششهای خوراکی است. در این مطالعه، تاثیر کیتوزان بهعنوان یکی از پوششهای خوراکی، با درصدهای استیل زدایی متفاوت ( 70 تا 100 درصد ) با سه غلظت های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. تاثیرات پوشش کیتوزانی بر روی افت وزنی، رنگ قارچ و اندیس قهوهای شدن، فعالیت آنزیمی، بافت و ترکیبات فنلی کل مطالعه شد. به این منظور قارچها در محلولهای کیتوزان با غلظتهای 5/0، 1 و 2 درصد پوشش داده شدند و برای مدت 12 روز در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. نتایج آزمونها حاکی از تاثیر مناسب پوششدهی کیتوزان بر نمونههای قارچ خوراکی بود، بهطوریکه میزان فنل کل در تیمار کیتوزان با درجه استیل زدایی70 درصد با غلظت یک درصد، در روز دوازدهم به(u∙g^(-1))45/0 رسید، میزان آنزیم پراکسیداز در تیمار کیتوزان 70 درصد استیل زدایی شده با غلظت 5/0 درصد، (u∙g^(-1)) 8/0 بود و میزان سفتی نمونه در تیمار کیتوزان با درجه استیل زدایی شده 70 درصد با غلظت 2 درصد، تنها به میزان 401 گرم کاهش پیدا کرد در صورتیکه نمونه شاهد به میزان 5/3385 گرم، سفتی خود را از دست داد. در کنترل افت وزنی، تیمار 100 درصد استیل زدایی شده با غلظت 2 درصد بهترین نتیجه را نشان داد و تنها 11/1 درصد افت وزنی داشت. آنزیم پلی فنل اکسیداز در تیمار 90 درصد استیل زدایی شده با غلظت 2 درصد، در روز دوازدهم آزمایش به (u∙g^(-1)) 67/0 رسید. تیمار کیتوزان با درجه استیل زدایی 100 درصد و 90 درصد در آزمون حسی، نتیجه بهتری از ارزیابها دریافت کرد. تیمار کیتوزان با درجه استیل زدایی 90 درصد و غلظت 5/0 درصد، عملکرد بسیار مناسبی نسبت به اندیس قهوهای شدن نشان داد، به طوریکه در روز دوازدهم آزمایش، اندیس قهوهای شدن نمونه به میزان 47/85 رسید.
فناوری مواد غذایی
علی هاشمی شکتایی؛ جعفر محمدزاده میلانی؛ علی معتمدزادگان؛ سپیده حقیقت خرازی
چکیده
تیمار حرارتی (خشک و مرطوب) ازجمله روشهای فیزیکی جهت اصلاح ویژگیهای عملکردی آردهای بدون گلوتن و بهبـود کیفیت محـصولات حاصـل از آنهـا میباشد. طبیعتا تأثیر حرارت متأثر از اندازه ذرات حرارتدهی شده است. در این پژوهش، آرد برنج واکسی در اندازه ذرات مختلف (180، 150 و 125) میکرون تحت تأثیر تیمار حرارتی خشک بهمدت 2 ساعت و تیمار حرارتی مرطوب ...
بیشتر
تیمار حرارتی (خشک و مرطوب) ازجمله روشهای فیزیکی جهت اصلاح ویژگیهای عملکردی آردهای بدون گلوتن و بهبـود کیفیت محـصولات حاصـل از آنهـا میباشد. طبیعتا تأثیر حرارت متأثر از اندازه ذرات حرارتدهی شده است. در این پژوهش، آرد برنج واکسی در اندازه ذرات مختلف (180، 150 و 125) میکرون تحت تأثیر تیمار حرارتی خشک بهمدت 2 ساعت و تیمار حرارتی مرطوب (رطوبت، %25) بهمدت 5 ساعت در دمای 110 درجه سانتیگراد مورد مطالعه قرار گرفت. در این بررسی میزان آسیبدیدگی نشاسته آرد برنج و خصوصیات کیفی نان بدون گلوتن از قبیل درصد افت وزنی، حجم مخصوص نان، اندیسهای شکل، آون اسپرینگ، رنگ مغز و پوسته و بافت نان مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد تیمارهای حرارتی خشک و مرطوب بطور معنیدار منجر به کاهش میزان آسیبدیدگی نشاسته شدند. تأثیر اندازه ذرات بر افت وزنی، اندیس تقارن و یکنواختی، آون اسپرینگ و رنگ مغز و پوسته معنیدار نبود، اما تیمار حرارتی مرطوب نمونه حاصل از اندازه ذرات کمتر از 180 میکرون افت وزنی را در طی پخت افزایش داد. تیمار حرارتی مرطوب آرد برنج منجر به افزایش حجم مخصوص، نسبت مغز به پوسته، اندیس حجم، تیرگی و زردی پوسته و مغز نان حاصل شد، در حالیکه میزان سفتی و قابلیت جویدن نمونهها را کاهش داد. بطور کلی نمونه حاصل از ذرات 125 میکرون و تیمار حرارتی مرطوب منجر به بهبود کیفیت نان بدون گلوتن شد.
اعظم ستاری؛ جعفر محمدزاده میلانی؛ زینب رفتنی امیری؛ علی پاکدین پاریزی
چکیده
بتاگلوکان یک پلیساکارید خطی، بدون انشعاب، غیرنشاستهای و محلول در آب است که در دیواره سلولی غلات بهویژه یولاف وجود دارد. با توجه به تأثیر فعالیت آنزیمی بر پایداری لیپیدهای یولاف لازم است که این آنزیمها در طی فرآوری یولاف غیرفعال شوند. یکی از روشهای موجود برای غیرفعال کردن آنزیمها، فرآیند هیدروترمال است. در این پژوهش فرایند ...
بیشتر
بتاگلوکان یک پلیساکارید خطی، بدون انشعاب، غیرنشاستهای و محلول در آب است که در دیواره سلولی غلات بهویژه یولاف وجود دارد. با توجه به تأثیر فعالیت آنزیمی بر پایداری لیپیدهای یولاف لازم است که این آنزیمها در طی فرآوری یولاف غیرفعال شوند. یکی از روشهای موجود برای غیرفعال کردن آنزیمها، فرآیند هیدروترمال است. در این پژوهش فرایند هیدروترمال با اتوکلاو در دماهای۱۱۰ ، ۱۲۰ و ۱۳۰ درجه سانتیگراد در دو زمان ۱۰ و ۲۰ دقیقه بر روی آرد یولاف انجام شد و بتاگلوکان استخراجی از آن به روش آبی از نظر خواص فیزیکو شیمیایی و عملکردی و نیز رئولوژیکی مورد برررسی قرار گرفت. بتاگلوکان حاصل از آرد یولاف هیدروترمال شده در ۱۲۰ درجه سانتیگراد به مدت ۱۰ دقیقه بالاترین حلالیت را در ۲۵ درجه سانتیگراد و کمترین حلالیت را در دمای ۵۰ درجه سانتیگراد و تیمار ۱۲۰ درجه سانتیگراد به مدت ۲۰ دقیقه بیشترین حلالیت را در ۷۵ درجه سانتیگراد داشت. میزان کفکنندگی بتاگلوکان استخراجی از آرد یولاف هیدروترمال شده در دمای ۱۳۰درجه سانتیگراد به مدت ۱۰ دقیقه، از سایر تیمارها کمتر بود و بتاگلوکان حاصل از تیمار هیدروترمال شده در دمای ۱۱۰ درجه سانتیگراد به مدت ۱۰ دقیقه از ثبات کف بالاتری برخوردار بود. در بررسی خصوصیات رئولوژیکی، تاثیر سرعت برشی بر میزان ویسکوزیته نشان داد که با افزایش سرعت برشی، میزان ویسکوزیته در تمامی نمونهها کاهش یافت و بیشترین مقدار ویسکوزیته را بتاگلوکان حاصل از آرد یولاف هیدروترمال شده در دمای ۱۲۰ درجه سانتیگراد به مدت ۱۰ دقیقه داشت. در آزمون نوسانی شامل روبش دما، پارامترهای اندازهگیری شده شامل مدول الاستیک G′ و مدول ویسکوز G″ بودند که مقدار G′ و G″ در نمونه بتاگلوکان استخراجی از آرد یولاف هیدروترمال شده در تمامی نمونهها کاهش یافت و نیز مدول الاستیک و ویسکوز بتاگلوکان استخراج شده از آرد هیدروترمال شده در دمای ۱۲۰ درجه به مدت ۱۰ دقیقه از سایر تیمارها بیشتر بود. در روبش فرکانس در فرکانسهای پایینتر، G″ از G′ بزرگتر است و هر دو با افزایش فرکانس افزایش مییابند و مقدار G′ وG″ و η* بتاگلوکان استخراج شده از آرد هیدروترمال شده در دمای ۱۲۰ درجه به مدت ۱۰ دقیقه از سایر تیمارها در فرکانس ۱ و ۱۰ هرتز بیشتر بود.
سیده معصومه پورسید؛ علی معتمدزادگان؛ جعفر محمدزاده میلانی
چکیده
پودر شیر پسچرخ بهعلت داشتن خواص عملکردی مناسبی نظیر امولسیونکنندگی، جذب آب، ایجاد ویسکوزیته و ژلدهی بهعنوان یک ترکیب ارزشمند در فراوردههای پختی که نیاز به بافت مناسب و رطوبت مطلوب دارند، مورداستفاده قرار میگیرد. هدف از این پژوهش بهبود خواص بیاتی و کیفی کیک روغنی(یزدی) و خمیر آن با افزودن شیرخشک پسچرخ در دو سطح 25 و 50 درصد ...
بیشتر
پودر شیر پسچرخ بهعلت داشتن خواص عملکردی مناسبی نظیر امولسیونکنندگی، جذب آب، ایجاد ویسکوزیته و ژلدهی بهعنوان یک ترکیب ارزشمند در فراوردههای پختی که نیاز به بافت مناسب و رطوبت مطلوب دارند، مورداستفاده قرار میگیرد. هدف از این پژوهش بهبود خواص بیاتی و کیفی کیک روغنی(یزدی) و خمیر آن با افزودن شیرخشک پسچرخ در دو سطح 25 و 50 درصد بوده است. ویژگیهای خمیر شامل حجم مخصوص و قوام خمیر و ویژگیهای کیک شامل حجم مخصوص، اندیسهای حجم، تقارن و یکنواختی، نسبت پوسته به مغز، آون اسپرینگ، تخلخل و بافت در ساعات اولیه پخت اندازهگیری شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که با افزایش پودر شیر پسچرخ تمامی ویژگیهای خمیر و کیک بهبود یافتند بهطوری که در تیمار 50% بیشترین قوام خمیر(73/8 گرم بر ثانیه)، حجم مخصوص کیک، آون اسپرینگ(3/3 سانتیمتر)، اندیسهای حجم، تقارن و یکنواختی و نسبت پوسته به مغز(22/0) وکمترین حجم مخصوص خمیر و بهترین حالت بافت یعنی کمترین سفتی (109 گرم)، چسبندگی، صمغیت(1017 گرم) و قابلیت جویدن (48/71 میلیژول) و بیشترین انسجام، برگشتپذیری، فنریت(26/7 میلیمتر) و تردی بدست آمد.