نوع مقاله : مقاله پژوهشی فارسی
نویسندگان
1 گروه علوم باغبانی، دانشکدۀ کشاورزی، دانشگاه لرستان، ایران
2 دانشیار، گروه علوم باغبانی، دانشکدۀ کشاورزی، دانشگاه لرستان، ایران
3 گروه بیوسیستم، دانشکدۀ کشاورزی، دانشگاه لرستان، ایران
4 گروه علوم باغبانی، دانشکدۀ کشاورزی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، ایران
چکیده
بالا رفتن سطح آگاهی مردم نسبت به اثرات منفی نگهدارنده‌های شیمیایی، منجر به انجام تحقیقات بیشتر در زمینه اثر ضدمیکروبی اسانس‌های گیاهی و پتانسیل آن‌ها برای استفاده به‌عنوان ترکیبات نگهدارنده شده است. این پژوهش، به‌صورت آزمایش فاکتوریل، در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه آموزشی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان انجام شد. فاکتور اول، نوع مواد با غلظت‌های مختلف در پنج سطح شامل صفر، کارواکرول ۳/۰ درصد، کارواکرول ۶/۰ درصد، ترکیب کیتوسان با کارواکرول ۳/ ۰و ۶/۰ درصد و فاکتور دوم زمان انبارداری در چهار سطح شامل صفر، ۱۰، ۲۰، ۳۰ روز پس از انباری بود. میوه‌های برداشت شده در شرایط دمای ۴ درجه سانتی‌گراد و با رطوبت نسبی ۵±۹۰ درصد نگهداری و پارامترهایی مختلف در دوره انبارمانی، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که تاثیر نوع تیمار و مدت زمان انبارمانی بر تمام صفات مورد بررسی در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. میوه‌های تیمار شده با ترکیب کیتوسان و کارواکرول ۶/۰ درصد از سفتی بافت، ویتامین ث، مواد فنولی و مقدار مواد جامد محلول بیشتر و ماندگاری بهتری نسبت به شاهد برخوردار بودند. در هر چهار زمان اندازه‌گیری، بالاترین میزان محتوای فنل (۴۹/۲ میلی‌گرم اسیدگالیک در ۱۰۰ گرم وزن تر)، فلاونوئید (۴۳۵/۰ میلی‌گرم در گرم وزن تر) و سفتی بافت (۸۰/۳ کیلو‌گرم نیرو) مربوط به تیمار ترکیبی کیتوسان با کارواکرول ۶/۰ درصد و کمترین میزان مربوط به شاهد بود. سفتی بافت میوه طی انبارمانی به تدریج کاهش یافت، اما این روند در میوه‌های تیمار شده به طور قابل توجهی با سرعت کمتری مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد کاربرد قبل از برداشت کیتوسان و کاربرد پوشش‌های خوراکی کارواکرول 6/0 درصد می‌تواند به‌عنوان یک راهبرد ایمن و کم هزینه جهت افزایش عمر پس از برداشت تو‌ت‌‌فرنگی رقم ’پاروس ‘ قابل توصیه باشد.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)
ارسال نظر در مورد این مقاله