رضا فرهوش؛ سید محمد علی رضوی
چکیده
در پژوهش حاضر، اثر پوشش‌دهی با هیدروکلوئید دانة ریحان (غلظت‌های 5/0 و 1 درصد، وزنی/وزنی) و مقایسه آن با هیدروکلوئیدهای رایج نظیر گزانتان و متیل‌سلولز (غلظت‌های 5/0 و 1 درصد، وزنی/وزنی) بر میزان جذب روغن، خروج رطوبت، رنگ و بافت خلال سیب‌زمینی طی فرآیند سرخ‌کردن عمیق موردمطالعه قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که میزان جذب روغن در همه نمونه‌های ...
بیشتر
در پژوهش حاضر، اثر پوشش‌دهی با هیدروکلوئید دانة ریحان (غلظت‌های 5/0 و 1 درصد، وزنی/وزنی) و مقایسه آن با هیدروکلوئیدهای رایج نظیر گزانتان و متیل‌سلولز (غلظت‌های 5/0 و 1 درصد، وزنی/وزنی) بر میزان جذب روغن، خروج رطوبت، رنگ و بافت خلال سیب‌زمینی طی فرآیند سرخ‌کردن عمیق موردمطالعه قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که میزان جذب روغن در همه نمونه‌های پوششدهیشده در مقایسه با نمونه شاهد کمتر بود. کمترین میزان جذب روغن در خلال‌های سیب‌زمینی تیمارشده با دانة ریحان 1 و 5/0 درصد (بهترتیب 14/0 و 16/0 گرم بر گرم ماده خشک) مشاهده شد. خلال‌های سیب‌زمینی بدون پوشش (شاهد) و تیمارشده با متیل‌سلولز 5/0 درصد بهترتیب بیشترین میزان جذب روغن را دارا بودند. پوشش با مواد هیدروکلوئیدی به افزایش مقدار رطوبت خلال‌های سرخشده در مقایسه با تیمار شاهد منجر گردید. بیشترین میزان نگهداری رطوبت بهترتیب به نمونه‌های تیمارشده با هیدروکلوئید دانة ریحان در غلظت‌های 1 و 5/0 درصد مربوط بود. همچنین بیشترین تغییرات کلی رنگ و سفتی بافت بهترتیب به نمونه‌های تیمارشده با گزانتان و دانۀ ریحان در غلظت 1 درصد مربوط میشد.
